| ๏ แกงไก่มัสมั่นเนื้อ | นพคุณ พี่เอย | |
| หอมยี่หร่ารสฉุน | เฉียบร้อน | |
| ชายใดบริโภคภุญช์ | พิศวาส หวังนา | |
| แรงอยากยอหัตถ์ข้อน | อกให้หวนแสวง ฯ | |
| ๏ มัสมั่น แกงแก้วตา | หอมยี่หร่ารสร้อนแรง | |
| ชายใดได้กลืนแกง | แรงอยากให้ใฝ่ฝันหา | |
| ๏ ยำใหญ่ ใส่สารพัด | วางจานจัดหลายเหลือตรา | |
| รสดีด้วยน้ำปลา | ญี่ปุ่นล้ำย้ำยวนใจ | |
| ๏ ตับเหล็ก ลวกหล่อนต้ม | เจือน้ำส้มโรยพริกไทย | |
| โอชาจะหาไหน | ไม่มีเทียบเปรียบมือนาง | |
| ๏ หมูแนม แหลมเลิศรส | พร้อมพริกสดใบทองหลาง | |
| พิศห่อเห็นรางชาง | ห่างห่อหวนป่วนใจโหย | |
| ๏ ก้อยกุ้ง ปรุงประทิ่น | วางถึงลิ้นดิ้นแดโดย | |
| รสทิพย์หยิบมาโปรย | ฤๅจะเปรียบเทียบทันขวัญ | |
| ๏ เทโพ พื้นเนื้อท้อง | เป็นมันย่องล่องลอยมัน | |
| น่าซดรสครามครัน | ของสวรรค์เสวยรมย์ | |
| ๏ ความรักยักเปลี่ยนท่า | ทำน้ำยาอย่าง แกงขม | |
| กล อ่อม กล่อมเกลี้ยงกลม | ชมไม่วายคล้ายคล้ายเห็น | |
| ๏ ข้าวหุง ปรุงอย่างเทศ | รสพิเศษใส่ลูกเอ็น | |
| ใครหุงปรุงไม่เป็น | เช่นเชิงมิตรประดิษฐ์ทำ | |
| ๏ เหลือรู้หมูป่าต้ม | แกงคั่ว ส้มใส่ระกำ | |
| รอยแจ้งแห่งความขำ | ช้ำทรวงเศร้าเจ้าตรากตรอม | |
| ๏ ช้าช้า พล่าเนื้อ สด | ฟุ้งปรากฏรสหื่นหอม | |
| คิดความยามถนอม | สนิทเนื้อเจือเสาวคนธ์ | |
| ๏ ล่าเตียง คิดเตียงน้อง | นอนเตียงทองทำเมืองบน | |
| ลดหลั่นชั้นชอบกล | ยลอยากนิทรคิดแนบนอน | |
| ๏ เห็น หรุ่ม รุมทรวงเศร้า | รุ่มรุ่มเร้าคือไฟฟอน | |
| เจ็บไกลในอาวรณ์ | ร้อนรุมรุ่มกลุ้มกลางทรวง | |
| ๏ รังนกนึ่งน่าซด | โอชารสกว่าทั้งปวง | |
| นกพรากจากรังรวง | เหมือนเรียมร้างห่างห้องหวน | |
| ๏ ไตปลา เส แสร้งว่า | ดุจวาจากระบิดกระบวน | |
| ใบโศกบอกโศกครวญ | ให้พี่เศร้าเจ้าดวงใจ | |
| ๏ ผักโฉมชื่อเพราะพร้อง | เป็นโฉมน้องฤๅโฉมไหน | |
| ผักหวานซ่านทรวงใน | ใคร่ครวญรักผักหวานนาง ฯ | 







