| ๏ สังขยาหน้าไข่คุ้น |
|
เคยมี |
| แกมกับข้าวเหนียวสี |
|
โศกย้อม |
| เป็นนัยนำวาที |
|
สมรแม่ มาแม |
| แถลงว่าโศกเสมอพ้อม |
|
เพียบแอ้อกอร ฯ |
| |
|
|
| ๏ สังขยา หน้าตั้งไข่ |
|
ข้าวเหนียวใส่สีโศกแสดง |
| เป็นนัยไม่เคลือบแคลง |
|
แจ้งว่าเจ้าเศร้าโศกเหลือ |
| ๏ ซ่าหริ่ม ลิ้มหวานล้ำ |
|
แทรกใส่น้ำกะทิเจือ |
| วิตกอกแห้งเครือ |
|
ได้เสพหริ่มพิมเสนโรย |
| ๏ ลำเจียก ชื่อขนม |
|
นึกโฉมฉมหอมชวยโชย |
| ไกลกลิ่นดิ้นแดโดย |
|
โหยไห้หาบุหงางาม |
| ๏ มัศกอด กอดอย่างไร |
|
น่าสงสัยใคร่ขอถาม |
| กอดเคล้นจะเห็นความ |
|
ขนมนามนี้ยังแคลง |
| ๏ ลุดตี่ นี้น่าชม |
|
แผ่แผ่นกลมเพียงแผ่นแผง |
| โอชาหน้าไก่แกง |
|
แคลงของแขกแปลกกลิ่นอาย |
| ๏ ขนมจีบ เจ้าจีบห่อ |
|
งามสมส่อประพิมพ์ประพาย |
| นึกน้องนุ่งจีบกราย |
|
ชายพกจีบกลีบแนบเนียน |
| ๏ รสรักยักลำนำ |
|
ประดิษฐ์ทำ ขนมเทียน |
| คำนึงนิ้วนางเจียน |
|
เทียนหล่อเหลาเกลากลึงกลม |
| ๏ ทองหยิบ ทิพย์เทียมทัด |
|
สามหยิบชัดน่าเชยชม |
| หลงหยิบว่ายาดม |
|
ก้มหน้าเมินเขินขวยใจ |
| ๏ ขนมผิง ผิงผ่าวร้อน |
|
เพียงไฟฟอนฟอกทรวงใน |
| ร้อนนักรักแรมไกล |
|
เมื่อไรเห็นจะเย็นทรวง |
| ๏ รังไร โรยด้วยแป้ง |
|
เหมือนนกแกล้วทำรังรวง |
| โอ้อกนกทั้งปวง |
|
ยังยินดีด้วยมีรัง |
| ๏ ทองหยอด ทอดสนิท |
|
ทองม้วน มิดคิดความหลัง |
| สองปีสองปิดบัง |
|
แต่ลำพังสองต่อสอง |
| ๏ งามจริง จ่ามงกุฏ |
|
ใส่ชื่อดุจมงกุฏทอง |
| เรียมร่ำคำนึงปอง |
|
สะอิ้งน้องนั้นเคยยล |
| ๏ บัวลอย เล่ห์บัวงาม |
|
คิดบัวกามแก้วกับตน |
| ปลั่งเปล่งเคร่งยุคล |
|
สถนนุชดุจประทุม |
| ๏ ช่อม่วง เหมาะมีรส |
|
หอมปรากฏกลโกสุม |
| คิดสีสไลคลุม |
|
หุ้มห่อม่วงดวงพุดตาน |
| ๏ ฝอยทอง เป็นยองใย |
|
เหมือนเส้นไหมไข่ของหวาน |
| คิดความยามเยาวมาลย์ |
|
เย็บชุนใช้ไหมทองจีน ฯ |
